Elban, Mehmet2024-10-042024-10-0420181308-52982148-4260https://doi.org/10.14225/Joh1349https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/329035http://hdl.handle.net/20.500.12403/4748Bu çalışmanın amacı psikotarihin tarihsel süreçteki gelişimini, tarihyazımındakiyerini ve tarih eğitimi ve öğretimindeki uygulamalarını incelemektir. Tarihin psikolojikyorumu, ilkçağlardaki biyografi türünü andıran tarihi çalışmalara kadar uzanmaktadır.XVIII. yüzyıldan sonra tarihin psikolojik yorumu ulusal karakter, ulusal ruh gibikavramlar üzerinden yapılmıştı. XX. yüzyılın başlarında Freud’un psikanalitik teorisinigeçmişteki insanları anlamak için kullanması, psikanalitik psikotarih çalışmalarınıntemelini oluşturdu. Yaklaşımın en çok kullanılan ürünü ise psikobiyografiydi.Psikobiyografi, Lewis Namier’in (1888-1960) kolektif biyografiyi çalışmalarıyla siyasitarihi açıklamak için kullanıldı. Psikotarih çalışmaları determinizm, zamanaşımcılık(anakronizm) gibi nedenlerle eleştirildi. Psikotarih büyük adamlar teorisinin farklı biryorumu olarak görüldü. Psikotarihin yurtdışında tarih eğitimine dönük uygulamaları iseABD’deki psikotarih çalışmalarının merkezindeki konu Hitler vakası üzerine yoğunlaştı.Buna karşın Türkiye’deki az sayıdaki psikotarih çalışmaları katı Freudcu Batılıörneklerinden farklı yaklaşımlarla Türk tarihini anlamaya dönük çaba gösterdi. Buyönüyle Türkiye’deki az sayıdaki psikotarih çalışması geçmiş ve şimdiki arasındaki bağınkurulmasında, Türk sanatının gelişiminin anlaşılmasında tarih eğitimcileri içinkeşfedilmeyi beklemektedir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessTarihReview Article113522624810.14225/Joh1349329035