Oruç, Osman2020-01-262020-01-2620172147-11852147-1185http://www.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TWpjd09EWTJOZz09https://hdl.handle.net/20.500.12403/1495Bir yolculuk romanı olan Tutunamayanlar, ağırlıklı olarak bir iç yolculuk niteliği taşır. Romanın başkahramanları Turgut ve Selim tasavvufî gelenekte görülen "mürşid ve mürid" ilişkisiyle okuyucunun karşına çıkar ve bu ilişki büyük ölçüde romanın sonuna değin devam eder. Postmodern edebiyatın metinlerarasılığa olan yatkınlığı da göz önünde tutularak denilebilir ki Tutunamayanlar, yapı itibariyle tasavvuf düşüncesi ekseninde okunmaya elverişli bir metindir. Nitekim Oğuz Atay, Tutunamayanlar'da yerli-yabancı birçok metinden esinlenerek yahut onlara bir biçimde atıfta bulunarak romanını yazar. Bu bağlamda metnin niyetinden yola çıkarak denilebilir ki Tutunamayanlar iskelet/biçim olarak okuyucuya bu anlamda tasavvuf disiplinindeki insanın kemale ermesi yolculuğuna dair birtakım ipuçları sunar. Turgut Özben'in macerası, tüketim alışkanlıklarının, gündelik hayatta öğretilmiş davranış kalıplarının, türlü seremonilerin bireyi boğan, onu sürünün bir parçası yapan kayıtlarından kurtulup özgürleşmesi macerasıdır. Turgut Özben, metaların kuşatmış olduğu bir hayat biçiminden uzaklaşarak adeta "bir lokma bir hırka" yaşamı benimseyen bir değerler dizgesine ulaşır“Tutunamayanlar” is a travel novel which is generally a journey to self. Turgut and Selim who are protagonists of the novel appears to reader with the relation of “guide and follower” and this relation mostly continues till the end of the novel. It can be said by considering tendency to intertextuality of postmodern literature that the novel of Tutunamayanlar is a text which is full of materials which can be analyzed within mysticism theme. Hence, Oğuz Atay wrote his novel Tutunamayanlar by inspiring from many Turkish and foreign texts or referring to them in a sort of way. Within this context, it is possible that he got benefit from mysticism thought which is available in the tradition. Turgut Özben's adventure was a venture in which the person himself liberated from consumption habits, behavioral patterns which were learned in daily life, records of types of ceremonies which made the person strangle and one of the flock and became a “perfect human”. Turgut Özben, moving away from life style surrounded by metas, reached a system of value which adopted “a piece of food, a coat” life styletrinfo:eu-repo/semantics/openAccessTarihArticle67163175270866