| dc.description.abstract | Asch, 1955 yılında yaptığı uyma deneyinde bireyin karar verirken çevresindeki insanların ne derece etkili olduğunu saptamaya çalışmıştır. Deneyde katılımcılara bir çift kart gösterilir ve bu kartlardan birinde farklı uzunlukta üç çizgi, diğerinde ise tek bir çizgi vardır. Deneklerden, tek çizgiyi, diğer karttaki çizgilerin uzunluklarıyla karşılaştırması istenmiştir.
Deneklerin %31,8'i gösterilen iki çizgiden uzun ve kısa olan çok açık belli olduğu halde, gruba ters düşmemek için grubun söylediği cevabı tekrar etmiştir. Deneklere neden yanlış cevap verdikleri sorulduğunda, denekler grubun cevabının yanlış olduğunu bildiklerini ve fakat gruptan dışlanmamak, alay edilmemek için gruba uyduklarını söylemişlerdir.
Şerif'in deneyinde denek grup normunu benimseyerek, içselleştirmektedir. Asch deneyinde ise denek, davranış düzeyinde gruba uymakta, fakat içselleştirme, diğer bir ifadeyle tutum değişimi ya da benimseme söz konusu olmamaktadır.
Bu araştırmalarda görülmüştür ki, bireyin sosyal etkiye uyma davranışı göstermesinde ortamsal etkenler önemli yer tutar. Grubun büyüklüğü, grubun söz birliği, mevki ve saygınlık, yüz yüze olma gibi etkenler uyma davranışının ortaya çıkmasında etkilidir.
Dolaysıyla da biz bu projede literatürde ki bu çalışmanın bir benzerini oluşturarak karar verme mekanizmasında olan Bayburt Üniversitesi öğrencilerinden oluşan örneklem grubunun dışardan gelen basit ve sistematik manipülasyonlara nasıl tepki verdiklerini ilk defa uygulamalı olarak incelemeye çalışacağız. Bunu yaparken yine kayıt altına alacağımız karar verme durumlarını bir ölçek yardımıyla da eş güdümlü olarak test edeceğiz.Sonuç olarak da uygulamalı cevaplar ile ankete verilen cevaplar arasında bir modelleme yaparak Bayburt Üniversitesinde öğrencilerin karar verme biçimlerinin manipülasyona ve çevreye göre nasıl bir tepki verdiğini ölçmeye çalışacağız. | en_US |
