Bayburt ili yeşil ve sarı tüfleri ile üretilmiş kompoze çimentoların akışkanlaştırıcı kimyasal katkı uyumlarının araştırılması
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Bayburt Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Günümüzde sanayileşme ile birlikte atmosfere yayılan CO2 miktarı her geçen gün artmaktadır. Bu salınımda önemli paya sahip olan çimento sektörü, sürdürülebilirlik hedefleri dikkate alındığında alternatif bağlayıcılara ihtiyaç duymaktadır. Bu nedenle, son zamanlarda alternatif bağlayıcıların sektörde kullanımı için akışkanlaştırıcı katkı uyumları önemli araştırma konularından biri olmuştur. Bu çalışmada, Bayburt yöresinde bulunan yeşil ve sarı renkli tüflerle üretilmiş çimentoların farklı iki akışkanlaştırıcı katkı (polikarboksilat (PK) ve melamino formaldehit esaslı (MF)) ile olan uyumu araştırılmıştır. Bu kimyasal katkılarla hazırlanan çimento hamurları üzerinde standart kıvam suyu ve priz süreleri belirlenmiştir. Ayrıca bu çimentolarla üretilen kimyasal katkılı çimento harçlarının yayılma, basınç dayanımı ve porozite özellikleri araştırılmıştır. Sonuç olarak, PK ve MF esaslı katkılar Kompoze çimentoların kıvam suyunu azaltıcı etkisinin olduğu görülmüştür. PK esaslı katkıların iki kompoze çimentoda daha yüksek oranda su azalttığı, ancak %0,5'ten daha yüksek oranlarda PK'nın kullanımının uygun olmadığı belirlenmiştir. Kimyasal katkılar kompoze çimento harçlarının fiziksel ve mekanik özelliklerini önemli oranda değiştimiştir. %40 oranında yeşil Bayburt tüfü ile üretilmiş bağlayıcıda %0,5 melamino formaldehit katkı kullanımı, 28 gün yaşındaki basınç dayanımını %20 artırmış ve 46,3 MPa olarak ölçülmüştür. Anahtar kelimeler: Çimento, süper akışkanlaştırıcı, katkı uyumu, Bayburt tüfü
Recently, the amount of CO2 emitted to the atmosphere with industrialization is increasing every day. The cement sector, which has a significant share in CO2 emittions, needs alternative binders when sustainability targets are taken into account. For this reason, compability of plasticizers have recently been one of the important research topics, especially on the use of alternative binders in the industry. In this study, the compatibility of cements produced with green and yellow tuffs from Bayburt region with two different plasticisers based polycarboxylate (PK) and melamino formaldehyde (MF) was investigated. Standard consistency and setting times were determined on cement pastes prepared with these chemical additives. In addition to these, workability by flow table method, compressive strengths at 2nd, 28th and 90th day and apparent porosity of mortars produced with blended cements were investigated. As a result, it has been observed that PK and MF based additives have the effect of reducing consistency water of blended cements. It has been determined that PK-based additives reduce water at a higher rate in two blended cements, but the use of PK at rates higher than 0.5% is not appropriate. Chemical additives have significantly changed the physical and mechanical properties of blended cement mortars. The use of 0.5% melamino formaldehyde additive in the binder produced with 40% green Bayburt tuff increased the compressive strength at the age of 28 days by 20% and was measured as 46.3 MPa. Keywords: Cement, superplasticizer, admixture compatibility, Bayburt tuffs
Recently, the amount of CO2 emitted to the atmosphere with industrialization is increasing every day. The cement sector, which has a significant share in CO2 emittions, needs alternative binders when sustainability targets are taken into account. For this reason, compability of plasticizers have recently been one of the important research topics, especially on the use of alternative binders in the industry. In this study, the compatibility of cements produced with green and yellow tuffs from Bayburt region with two different plasticisers based polycarboxylate (PK) and melamino formaldehyde (MF) was investigated. Standard consistency and setting times were determined on cement pastes prepared with these chemical additives. In addition to these, workability by flow table method, compressive strengths at 2nd, 28th and 90th day and apparent porosity of mortars produced with blended cements were investigated. As a result, it has been observed that PK and MF based additives have the effect of reducing consistency water of blended cements. It has been determined that PK-based additives reduce water at a higher rate in two blended cements, but the use of PK at rates higher than 0.5% is not appropriate. Chemical additives have significantly changed the physical and mechanical properties of blended cement mortars. The use of 0.5% melamino formaldehyde additive in the binder produced with 40% green Bayburt tuff increased the compressive strength at the age of 28 days by 20% and was measured as 46.3 MPa. Keywords: Cement, superplasticizer, admixture compatibility, Bayburt tuffs
Açıklama
Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İnşaat Mühendisliği Ana Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Mühendislik Bilimleri, Engineering Sciences
