İçtima ilkesinin Hanefî ve Şâfiî mezhepleri bağlamında mukayesesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2020
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Bayburt Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Fıkhî mezhepler, içtima ilkesini kapsamlı bir şekilde kullanmışlardır. İçtima, sebebin tekrar etmesine bağlı olarak hükmün tekrar etmesi kuralından istisna edilmesi suretiyle, birçok sebebin tek bir hükme bağlanmasıdır. Bu çalışma, içtima ilkesinin Hanefî ve Şâfiî mezhepleri bağlamında mukayesesini kapsamaktadır. Çalışmamız, iki bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde çalışmamızın konusu, amacı, önemi ve temel başvuru kaynakları yer almaktadır. Birinci bölümde içtima ilkesinin sözlük anlamı, terim anlamı, içtima ile ilgili kavramlar ve içtima ilkesinin dayanakları bulunmaktadır. İkinci bölümde ise, Hanefî ve Şâfiî fakihlerin, kendi ekollerince belirledikleri ve geliştirdikleri fıkhî kurallara bağlı olarak içtima ilkesini ibâdât, muâmelât ve ukûbât alanlarında nasıl uyguladıklarının mukayesesi yer almaktadır. Hanefiler, daha çok ibadet ile alakalı olmayan fakat ibadete vesile olan fiillerde içtima ilkesini tercih etmişlerdir. İbadet olan fiillerde ise, istihsân kuralı gereği içtimayı tercih etmişlerdir. Şâfiîler ise, hem ibadet olan hem de ibadete vesile olan fiillerde herhangi bir ayrım gözetmeksizin, içtima ilkesini tercih etmişlerdir. Bu çalışmamızda, özellikle Hanefi ve Şafiî mezheplerinin içtima ilkesini uyguladıkları alanları, kaynaklarından tespit ederek, delilleri ile birlikte belirtmeye çalıştık. Ayrıca bu mezheplerin, içtima ilkesini uyguladıkları alanları ve delillerine dayanarak, tercih edilen görüşleri açıklamaya gayret ettik. Bu çalışmamızı, Hanefi ve Şafii mezheplerinin temel kaynakları başta olmak üzere, konumuz ile ilgili son dönemde yazılmış olan diğer eserlerden de istifade ederek hazırladık.
Fiqh sects comprehensively made use of the principle of assembly. Assembly with the exception for the rule of repetition of decretal depending on the repetition of reason, is the attribution to a single decretal of many reasons. This study contains the principle of assembly depending on the comparison of Hanafi and Shafii sects. Our study comprises of two chapters. The prologue involves the subject, aim, importance and bibliography of our study. In the first chapter; lexical, term meaning and concepts and resources of assembly are included. In the second chapter is the pratice of assembly in the fields of prayer, transaction and punishment by the scriber of Hanafi and Shafii sects depending on islamic laws. Hanafi scribers prefer the principle of assembly which is unrelated to prayer but related to acts that are conducive to prayer. Besides, they prefer the assmbly in the case of acts that are considered prayer as a rule of istihsan. On the other hand, Shafii scribers prefer the principle of assembly without discrimination in the acts that are both prayer and condusive to prayer. In this study, we specifically tried to explain the fields that Hanafi and Shafii sects practised the principle of assembly by identifying the resources and evidences. Moreover, we tried to unfold the fields where the principle of assembly is practiced by these sects and the preferred views on it in the light of evidences. This study is prepared by taking anvantage of other Works written in the recent period about the related issue, particularly the classic fiqh Works of Hanafi and Shafii sects.
Fiqh sects comprehensively made use of the principle of assembly. Assembly with the exception for the rule of repetition of decretal depending on the repetition of reason, is the attribution to a single decretal of many reasons. This study contains the principle of assembly depending on the comparison of Hanafi and Shafii sects. Our study comprises of two chapters. The prologue involves the subject, aim, importance and bibliography of our study. In the first chapter; lexical, term meaning and concepts and resources of assembly are included. In the second chapter is the pratice of assembly in the fields of prayer, transaction and punishment by the scriber of Hanafi and Shafii sects depending on islamic laws. Hanafi scribers prefer the principle of assembly which is unrelated to prayer but related to acts that are conducive to prayer. Besides, they prefer the assmbly in the case of acts that are considered prayer as a rule of istihsan. On the other hand, Shafii scribers prefer the principle of assembly without discrimination in the acts that are both prayer and condusive to prayer. In this study, we specifically tried to explain the fields that Hanafi and Shafii sects practised the principle of assembly by identifying the resources and evidences. Moreover, we tried to unfold the fields where the principle of assembly is practiced by these sects and the preferred views on it in the light of evidences. This study is prepared by taking anvantage of other Works written in the recent period about the related issue, particularly the classic fiqh Works of Hanafi and Shafii sects.
Açıklama
Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Temel Bilimler Ana Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Din, Religion ; Hukuk
